Marilyn Monroe, Amerikaans actrice, model en sekssymbool, werd geboren op 1 juni 1926, maar kwam te overlijden op 5 augustus 1962. De omstandigheden? Onduidelijk. Was het zelfmoord? Was het moord? Was het een ongeluk? Monroe groeide tijdens haar leven (en na haar dood) uit tot een popcult-icoon en wordt nog steeds aangehaald om haar iconische prestaties (zowel on- als off-screen).

Monroe maakte een bliksemcarrière in de film- en modellenwereld, waarbij ze al snel neergezet werd als ‘de domme blondine’. Toch legden deze rollen haar geen windeieren, aangezien haar films ruim 200 miljoen opbrachten tegen 1962. De showbizz en roem wogen echter zwaar op haar geestelijke gesteldheid, waarvoor ze verschillende amfetamines en slaaptabletten slikte. Het zorgde ervoor dat ze een label van ‘lastig om mee te werken’ opgeplakt kreeg.  De kwaliteit van haar films ging achteruit, waarbij ze het bij de laatste film (The Misfits, 1961) zelfs een week moest ‘afkicken’ in het ziekenhuis.

Monroe in één van haar laatste shoots (1962)

Haar gebruik van zware medicatie sloeg over in een depressie, die ook nog eens allerlei medische complicaties met zich mee zou brengen. Ondanks de omgeslagen visie over het werk van Monroe, besloot ze alsnog een nieuwe film te maken – iets wat door haar medische conditie zo vaak moest worden onderbroken dat 20th Century Fox haar ontsloeg en haar aanklaagde voor contractbreuk. Alles werd op haar drugsverslaving gegooid. Op 4 augustus sloegen de stoppen door bij Marilyn, ze trok zich terug op haar hotelkamer, pleegde nog een paar laatste telefoontjes en greep naar de medicatie waar ze zich al die tijd al in probeerde te verstoppen.

Krantenkop van de New York Mirror

De lijkschouwer zou in het autopsierapport inderdaad vaststellen dat Marilyn Monroe was overleden aan een acute vergiftiging van een bestandsdeel in slaapmedicatie. Toch gingen er geruchten dat Monroe vermoord was, want hoe kon het anders in zo’n korte periode gebeurd zijn – normaal duurt het veel langer voor zulke medicatie aanslaat (en ze zou dus niet vergiftigd kunnen zijn via eigen inname, was de claim). De zaak werd heropend en uit de papieren van de autopsie bleek de maagwand van Monroe zo verdund door jarenlang medicatiegebruik dat de stof extreem snel opgenomen werd in haar bloed, waardoor moord werd uitgesloten. De medicatie was oraal toegediend, en de enige vingerafdrukken op de flesjes medicatie waren van Monroe zelf.