Oceanië, voornamelijk bekend door Australië en Nieuw-Zeeland, kent net als haar voorgangers een rijke mythologische geschiedenis. Geen Steve Irwin in deze update, maar wel zaken die hij regelmatig in zijn handen hield. Of snak je meer naar een goede regenbui? Dan is de regenuil misschien iets voor je. Maar goed, genoeg onzin, op naar de een-na-laatste update in deze themaweek!

Regenboogslang:

Australië staat bekend om zijn dodelijke dieren, waaronder veel slangen. Het is dan ook niet vreemd dat Australië een slangachtig wezen kent als ‘scheppende factor’. Onder de Aboriginals wordt de ‘Rainbow Serpent’, zoals hij in Australië heet, gezien als schepper van de aarde. In de zogenaamde ‘Droomtijd’ of Tjukurrpa of Jukurrpa, gleed de slang over de grond, waarna er rivieren en bergen vormden. In één van de bekendste verhalen geeft één van de zussen van Wawalag [te complex om dit kort uit te leggen] geboorte aan een kind boven een extreem diepe waterput. De slang ontwaakt door het bloed dat zijn hol in lekt en hij eet de Wawalag en het net geboren kind op. Het kind zal later uit de slang kruipen – wat de ‘geboorte’ gaf aan een belangrijk jongen-naar-man-ritueel in Australië onder de Aboriginals. Tekens van de slang worden nu nog steeds teruggezien in de natuur, in de vorm van Devils Marbels, of ‘eieren van de Regenboogslang’, zoals ze in de volksmond genoemd worden.

De regenboogslang – Aboriginalkunst

Wondjina:

De Wondjina of Wandjina is een geest uit Australië die wordt gesymboliseerd in de vorm van regen of wolken. Waar de slang de rivieren en bergen schiep, was het de taak van de Wondjina om het landschap en haar bewoners te scheppen. Zodra ze het idee hadden dat hun taak er op zat stierven de geesten en veranderden ze in rotstekeningen, die op hun beurt weer geïnterpreteerd werden door de Aboriginals. Als de wetten van deze geesten gebroken werden had dit zware consequenties in de vorm van overstromingen (Zondvloedverhaal komt ook in deze cultuur terug), stormen en zware onweersbuien.

Wondjina/Wadjina Rotstekeningen 

Patupaiarehe:

De Mãori uit Nieuw-Zeeland geloven in een bleke bosgeest, die enkel gespot worden als de geesten opgaan in hun muziek en zang. Volgens de verhalen komen ze enkel naar beneden op bepaalde symbolische data en leven ze de rest van het jaar verscholen in afgesloten gemeenschappen. Misschien was het deze wezens die Tolkien inspireerde voor Tom Bombadil? Of toch de Zora uit The Legend of Zelda..?

Postzegel uit Nieuw-Zeeland