De Sfinx, een antropomorf wezen bestaande uit een leeuw (soms met de vleugels van een adelaar) en veelal het hoofd van een mens. Het is één van de beroemdste mythologische wezens uit het Oude Egypte (mede dankzij Asterix & Obelix, want hoe kom de Sfinx anders aan een gebroken neus..). De West-Aziatische cultuur kent een groot aantal antropomorfe wezens, want wie wil nou geen schorpioensoldaten?
Şüräle:
In de mythologie van de Basjkieren (een volk met Turkse wortels uit de Oeral) en de Tataren (dus niet Tartaren) worden de zogenaamde Şüräle beschreven. Een humanoïde (een wezen met menselijke structuur), half bedekt in een soort wol met op zijn/haar hoofd één of twee horens. Deze bosgeest lokt reizigers mee naar een afgelegen plek, waarna het wezen de ongelukkige dood kietelt. Ze staan ook bekend om hun magische krachten, waaronder gedaanteverwisseling. Ze zijn dan te herkennen aan het feit dat hun kleren verkeerd om aan zitten, of de voeten naar achteren staan (in plaats van het gebruikelijke naar voren). Mocht je een dergelijke Şüräle tegenkomen? Keer dan je kleding binnenstebuiten en trek je schoenen omgekeerd aan, dan laat het je meestal gaan. Lukt het je om er één te overtuigen dat je een vriendelijke mens bent, dan kan je volgens de traditie een aantal magische trucjes leren.
Artist Impression van de Süräle
Gamayun:
Kietelende bosgeesten niet je ding? Rusland kent een vogel met het hoofd van een vrouw, genaamd Gamayun, dat volgens de folklore profetische boodschappen zou verkondigen. De Gamayun wordt vaak aangehaald in de context van het ‘paradijs’ en de ‘aartsengelen’, waarbij Gamayun bij het betreden van het paradijs ook zou veranderen in een dergelijke aartsengel. Gamayun is het teken van wijsheid en wordt vaak in één adem genoemd met de andere twee ‘aartsengelen’ Sirin (Leeft in de buurt van de Eufraat, zingt over profeten, vaak vergeleken met de Sirenen) en Alkonost (Leeft in de onderwereld waar ze zingt over verlangen, ieder die haar lied hoort vergeet alles en wil niets anders dan haar horen zingen, cfr. Sirenen).
Bahamut:
De Bahamut is een grote vis-achtige, die volgens de Arabische mythologie één van de lagen van de aarde zou ondersteunen. De Bahamut komt terug in verschillende religieuze geschriften en zou onder andere door Jezus aanschouwd zijn. In de verhalen van ‘Duizend en één nachten’ komt Īsā (zoals Jezus in de Islam genoemd wordt) de Bahamut tegen, wat hij als volgt beschrijft:
At this sight Isa fell down aswoon, and when he came to himself, Allah spoke to him by inspiration, saying, ‘O Isa, hast thou seen the fish and comprehended its length and its breadth?’ He replied, ‘By Thy honour and glory, O Lord, I saw no fish; but there passed me by a great bull, whose length was three days’ journey, and I know not what manner of thing this bull is.’ Quoth Allah, ‘O Isa, this that thou sawest and which was three days in passing by thee, was but the head of the fish; and know that every day I create forty fishes like unto this. – cfr. Bron (Burton, Richard F., The Book of a Thousand Nights and One, Volume 5: The Adventures of Bulukiya, 2007, 12-21.
Artist Impression – Bahamut en de stier die Isa zag
Aqrabuamelu:
De Aqrabuamelu, of schorpioenmannen, zijn afkomstig uit de mythische verhalen van het even mythische Akkadische Rijk. Het rijk bestond rond 2300 v.Chr. en besloeg een groot deel van Mesopotamië – het wordt tegenwoordig geclassificeerd als Oost-Semitisch. De Aqrabuamelu werden geboren uit een creatie van Tiamat (de godin van de oceaan en chaos) om te vechten in de oorlog tegen de jongere goden. Deze oorlog kwam er vanwege het verraad van deze zelfde goden tegen de liefdespartner van Tiamat, Apsu (letterlijk de zee tussen de wereld en de onderwereld). Ook in het Epos van Gilgamesj worden de Aqrabuamelu aangehaald, waarbij ze de deuren van Shamash (de Zonnegod) bewaken. Ze openen de deuren aan het begin van de dag en sluiten ze als de nacht in zet.
Heron's Heroes 