Tarwe schiet omhoog, ondanks de wintervorst. Het wordt steeds opnieuw vertrapt, maar wortelt zich diep in de aarde zodat het hoog en recht kan groeien… net zolang tot het vrucht draagt. Wees als de bloeiende tarwe, hoe vaak die ook wordt vertrapt. ‘Zal ik doen papa. Ik zal de hoogste en langste halm worden die je ooit zag … ik zal leven, en leven en leven.’ Nee, geen relaas over een landbouwgemeenschap, maar één van de eerste zinnen en tevens de laatste zin in de autobiografische reeks Gen Barrevoets in: Hiroshima, een graphic novel/manga over het leven van Kejij Nakazawa – die op deze manier zijn eigen levensverhaal een plaats geeft in het verwerkingsproces en tevens de wereld de andere kant van de medaille wil laten zien. Het ware verhaal van de gevolgen van een atoombom op je stad.

Lees verder →